Motyl nocy

Metalowa twa szyja tak wdzięcznie się pręży,
chcesz wierzgać, nie możesz, jak źrebie w uprzęży.
Stoisz i milczysz choć pytań mam wiele.
Palisz się w nocy i za dnia w kościele.

Patrze w Twe oczy, szukam gołębi.
a raczy mnie tylko elektryczny syk z głębi.
W otchłani Twych myśli usłyszę szum drogi,
wycieka maż czarna z podstawy twej nogi.

O metal z jękiem uderza deszcz nocny.
Wciąż spijam go z ust twych choć jest bardzo mocny.
Przytulam twe ciało, co zimnem mnie raczy,
i dziwi się pannie co nocą majaczy.

Ćma zagubiona skrzydełka zmoczyła
i policzek mój blady zaszczycić raczyła.
Umiera, powierza śmierć swoją w me dłonie,
zanim ją ciemność na wieki pochłonie.

Poczekaj najmilsza! Już idę za tobą,
podążę po cichu latarni mych drogą.
Zabiorę ze sobą deszcz i chłód ciała,
bo w mroku z duchoty rozpłyniesz się cała.

autor

Rozbudzona

Dodano: 2008-11-21 20:56:14

Ten wiersz przeczytano 836 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie