Może...

Może jeszcze i Ty kiedyś do mnie zatęsknisz,
zechcesz poczuć mój zapach i smak.
Może czułym do bólu dotykiem i miękkim
głosem powiesz, że BARDZO, że TAK!

Może w oczach Twych znowu zobaczę jak kiedyś:
ciepło, tkliwość i przyjaźń, i żar!
Może uda się Tobie ze skorupy swej przebić!
Dać mi siebie - bezcenny to DAR!

Może zechcesz otworzyć swego serca głębinę,
znaleźć dla mnie tam miejsce nieduże.
Może weźmiesz mnie w dłonie, jak zdeptaną roślinę,
nie ominiesz jak z deszczu kałużę.

Może nagle poczujesz, że tu jestem i czekam,
że beze mnie być może Ci żle.
Może zechcesz usłyszeć, jak Cię wołam z daleka
i że patrzysz nie widząc wciąż mnie!

Może, może - z nadzieją to słowo powraca
chociaż wiem, że i tak próżny trud.
Najważniejsza jest PRZYJAŹŃ. W niej się człowiek zatraca.
Ona trwa w nas i to jest nasz CUD.

Dla Męża.

autor

Gosia8458

Napisany: 2011-05-03 Dodano: 2011-06-28 10:17:11

Ten wiersz przeczytano 5773 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie