Może za mało...

Chciałbym nie potrafić kochać...

Napisałem, że mam szczęście
i je straciłem...
Już zupełnie inaczej się żyje.
Mimo, że ono jest wciąż, to już mi nie dopisuje,
Powoli Cie tracę, bo nie wiesz co czujesz...
Twoje oczy straciły blask, blask fascynacji,
Patrzysz, a ja widzę ogrom obojętności,
mogę dotknąć Cie tak jak zawsze,
Lecz nie potrafię w Twoje oczy patrzeć,
Znów milion pytań przytłacza umysł,
odpowiedzi żadnej, mimo że są ich tłumy...


Kolejny dzień z rzędu siedzę i patrze na zdjęcie,
Patrze i tylko tam widzę moje szczęście,
Widzę to co uistoczeniem mych pragnień,
Szkoda, że przewrócę kartkę i znów zapada wszystkiego cień...
Lecz dalej szukam uśmiechu na połyskującej kartce papieru,
Widzę go, jego trwałość i piękno, wtedy myślałem, że doszedłem do celu...
Kolejny błąd i pomyłka, kolejny raz zaufałem emocją,
Jak zawsze będę cierpiał, śniąc o Tobie każdą nocą...
I nie wierze, że to nie moja wina, może... może za mało...

ale nie umiem tak...

autor

Somebody

Napisany: 2008-07-26 Dodano: 2008-07-26 13:51:11

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie