Mróweczka

Żuczkowi :*

Czasem Mrówka siedzi sama,
Kiedy ciemno,cicho wkoło,
W kącie myśli zatroskana,
Czemu nie jest jej wesoło.

Czy dlatego,że choć małe
I szybciutko czasem bije,
Boli serce tak wytrwałe,
Dzięki niemu Mrówka żyje.

Na serduszko jej bolące,
Ktoś wymyślił ukojenie.
Jest to owad gdzieś na łące,
Niesie Mrówce uzdrowienie.

Mały Żuczek idzie drogą,
Toczy swoje przeznaczenie,
Że Go Mrówka kopnie nogą,
Owad jeszcze tego nie wie.

Tak uwagę swą zwróciła,
Na przybyszu z innej łąki,
Że mu w głowie zawróciła,
W jego sercu kwitły pąki

Ale Mrówka miała baczność,
Na owada poczynania,
Mimo,że nastała jasność,
Która rozum jej zasłania.

Wzięła w garść się Mrówka mała,
Na ryzyko postawiła,
No i Żuczka przekonała,
Że potrafi być też miła.

Kiedy szli tak polna dróżką,
Zaczepiała Go co chwile
A nie była przecież wróżką
Nagle patrzy! Szła z motylem!

Myśli sobie: Niesłychane!
Rano z Żukiem jeszcze szła.
A gdy słońce już schowane
Obok Mrówki leci Ćma oO

Nocny Motyl miał zadanie ,
By pilnować Mrówki w nocy.
Kiedy krzywda jej się stanie,
Ma być zawsze do pomocy.



I tak mała Mrówka siedzi
Na pachnącej zielnej łące
Czasem aż ze szczęścia bredzi
Bo w jej życiu świeci słońce :)

...

autor

Mrówkowo

Dodano: 2009-03-09 08:28:13

Ten wiersz przeczytano 1418 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bajka Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie