mur i wierszokleci

pod murem staneli z niewinnościa dzieci
mali wielcy twórcy- sami wierszokleci
i rzucać poczęli strofy na przeszkodę
jesteś złym murem ty murze co nam wchodzisz w drogę
i celną ripostą o okrutnym świecie
rzucił mur przeciw wersom cegłą prawdy w dziecię
zranione serca krwawiły obficie
pompatycznym trenom dając nowe życie
spojrzał mur na to swym ceglanym wzrokiem
chciał uciać łeb chydrze swym krótkim wyrokiem
a tu odrastają co rusz w innej formie
te same odczucia i prawdy bezsporne
zawziął się mur w sobie jak to murom bywa
będę stał jak stoję, nagle się odzywa
wielu was tu stało drodzy wierszokleci
wielu was tu przyszło z niewinnością dzieci
i odkąd tu stoję, a stoję już długo
przychodzili nowi z cierpień listą długą
i wierzcie mi proszę na nic wasze strofy
chcecie przejść krok dalej, odrzućcie głupoty
jedna jest droga tylko poza wszystkie mury
utkać z wersów skrzydła, wznieść się ponad chmury
bąknęli pod nosem mali wierszokleci
jeden kopał kamień, dwóch już chyba leci...

z małą nutką autoironii

autor

Patron

Napisany: 2005-12-20 Dodano: 2005-12-20 18:41:50

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie