Muza

Widziałem sam mrok, widziałem szarych twarzy tłum
Zwątpiłem i swą magię poezji utraciłem
Widząc ludzi podobnych do wygłodniałych pum
Na śmierć mojej boskiej muzy pozwoliłem

Wtedy jeden promyk rozpędził czarne chmury
I nagle na mojej twarzy uśmiech zagościł
To Ty pozwoliłaś mi wnieść się ponad góry
Żebym o nas i o prawdziwej miłości śnił

Dałaś mi nadzieje, znów mogę tworzyć!
Stałaś się mą nową muzą, mą boską Erato
Teraz mogę mego życia korzyści mnożyć
Czując jak po zimie następuje duszy lato

Od nowa jak szalony swoje wiersze piszę
Jednym słowem skruszyłaś mego serca mury
A więc okrzykiem miłości przerywam ciszę
Swoim ciepłem przecięłaś wiążące mnie sznury

Sprawiłaś, że powróciło moje natchnienie
Jesteś muzyką której tony przesłuchuje
Po prostu sobą wypełniłaś me istnienie
Jestem już wolny i Tobie za to dziękuje

autor

Tygrysek

Dodano: 2006-11-03 23:10:32

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie