Muza...w hołdzie H. Poświatowskiej
Jest cała ziemia samotności ...i tylko jedna grudka Twojego uśmiechu... (H. Poświatowska)
Muzo dłoni spragnionych dotyku
spalona na popiół
unosisz się w powietrzu
jak wyschnięty oddech czasu
Muzo dźwięków serca
skrytego w mrocznej otchłani źrenic
tak cicho i bezszelestnie
odpływasz w ocean lęku
Muzo uwięzionej tęsknoty
w ciszy pośród samej siebie
połykasz łzy
nieba łkającego deszczem
Muzo bezsilnej świadomości
że wszystko zamilkło
idziesz pośród drzew
strojonych kolorami tęczy
…tej ostatniej jesieni…
Komentarze (11)
Uwielbiam wiersz Haliny Poświatowskiej
Piękny hołd oddajesz wspaniałej poetce
Pozdrawiam serdecznie :)
Jakoś się wzruszyłam tym wierszem...
Piękny, klimatyczny wiersz.
Pozdrawiam
Ujmujący wiersz, w swoim przekazie.
Pozdrawiam.:)
Pięknie, nastrojowo.
Pozdrawiam serdecznie :)
bardzo ładnie.
ładnie, klimatycznie
Halina Poświatowska mimo swojego krótkiego życia,
inspiruje swoją poezja do dzisiaj. U mnie cztery
wiersze wstecz (Bielszy odcień bieli) mam pewną
poetycką inspirację, związaną z Haliną Poświatowską.
Pozdrawiam :):)
Piękny hołd wierszem dedykowany.
Pozdrawiam serdecznie
Miodzio! :)
Pieknie!!
Szacun i głos mój jest twój!!!