My
Otworzyłam Ci drzwi do mojego serca..
Ufam ,jak nigdy nikomu..
W krainie zapomnienia gościmy często..
Zakochani w objęciach ,idziemy starym
miastem..
nikt nie pyta skąd -dokąd.
Cisza głaska nas po rozgrzanych ustach..
Ja zachwycona Tobą , wciąż sie Ciebie uczę
.
Kraina uformowana z miłość , fundamentami
wspomnienia.
Snem pomalowane drogi ..
Idziemy razem..drogą życia.
Droga zycia , pełna zakrętów..pełna
zamętu.
Uczymy sie kochac..
Uwielbiam cie słuchac .
Wsłuchana w kazde twoje słowo ,zapominam o
czasie..
Czy mozna kochać tak mocno ?
Czy mozna kochac tak mocno ?
tak bezgranicznie ?
Czuję sercem , że kocham cię duszą ..
Nasza kraina ,nasze ciala..Tak wiele .
Dzieki Tobie tańczę wśród szczęśliwych..
Komentarze (4)
I niech ten taniec trwa wiecznie! Pozdrawiam!
Taniec wszystko tłumaczy . Aż chce się powiedzieć
kochaj albo rzuć czyli można kochać mocno :)
ładny ..choć do miłości kręte drogi ...pozdrawiam
ciepło
Mozna i trzeba wlasnie tak kochac.Goraco,
zarliwie i ufnie.Wtedy moze sie droga zycia wreszcie
wyprostuje.Cudowny wiersz.!!