My o świcie /vilanella/

Jestem taka szczęśliwa, że dzień znów mnie wita,
że mam cię obok siebie, w ramionach otulam
i pierwszy promień słońca głaszcze nasze lica.
--
Czy słyszysz głos skowronków? Czule do nas wzdycha.
Rozpływam się w zachwycie, tak cudna natura.
Szczęśliwa dzisiaj jestem, że z rankiem mnie witasz.
--
Zanurzam wzrok w twe oczy w namiętnych błękitach,
ten pierwszy pocałunek zawsze mnie rozczula
i jeszcze te promienie łaskoczą nam lica.
--
Tych chwil radosnych tyle, nawet ich nie zliczam,
choć sen jeszcze nie odszedł, my w słońca ażurach,
jakże jestem szczęśliwa, gdy dzień znów mnie wita.
--
Ta piękna miłość nasza z każdym dniem rozkwita,
jakże kocham ja ciebie, smutki me rozchmurzasz,
z pierwszymi promieniami rumienią się lica.
--
Ta czułość mnie wręcz koi, razem z nią też cisza,
niedługo dzień się zbudzi, świt już się wysnuwa.
Jakże jestem szczęśliwa, że tak dzień mnie wita
i ten nasz pierwszy promień, co gładzi nam lica.

Taka tam sobie romantyczność :)

autor

ElaK

Napisany: 2022-12-09 Dodano: 2022-12-09 08:12:24

Ten wiersz przeczytano 1056 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie