Myśl nr.7...A jednak ... mówię...

A jednak ... mówię dość ... !

Jestem z Tobą choć dłużej już nie chcę być

Każdego dnia ocieram się o własny wstyd.

Chcę żyć normalnie a wciąż przełykam łzy

Jak długo przed prawdą uciekać mam gdy...

Gdy czuję że..., widzę i po prostu wiem

Gdy zrozumiałam czego od życia chcę



Mówię dość...

Odejść jest łatwiej niż z Tobą żyć

A jednak byłam tutaj nie od dziś

Tyle lat wspólnie budziliśmy się

Osobno witaliśmy nowy dzień.

Bywały chwile lepsze i te złe

Czasami kochałeś mocniej i mniej.



A jednak...

Kolejny raz do mnie mówisz - mam Cię dość

A chwile później znów tulisz moją twarz.

Jak długo oboje żyć tak będziemy ?

Dlaczego wciąż jest coś lub ktoś kto nas dzieli ?

Mam w sobie lęki, obawy i strach

Lepiej już nie będzie nie łudzę się to fakt.

Gdy już wszystko mnie przytłaczało i miałam dość !! Wszystkiego, Ciebie i tego całego "naszego" życia.

autor

am...

Dodano: 2005-08-04 11:43:20

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie