Myśl nr.8...Będe jeszcze żyć...
Kiedyś będę jeszcze żyć - to jedno tylko
wiem
Poukładam tak swe dni - by móc spotkać Cię.
Więc nie mów,proszę że - to skończone dawno
jest
Bo tak miało z nami być - tak chciałam żyć.
Zabrakło tylu ważnych słów - odwagi by móc
Bym mogła powiedzieć, czego naprawdę chcę.
Dziś już nie będę kłamać i powiem wreszcie,
że
To były piękne i długie lata to fakt.
Lecz wtedy byłam dzieckiem, choć nim nie
chciałam być
I żyłam tylko chwilą spędzoną z Nim.
Aż wreszcie stał się jeden jedyny dla mnie
Cud
Poznałam Ciebie i z mego życia nie znikaj
już.
Napisany by dać upust emocją. Żal potrafi ranić do krwi. Natchnieniem zaś zawsze jesteś Ty.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.