MYSLI
Jestem rozbitkiem swoich własnych myśli
Nie potrafię normalnie już żyć, nie
potrafię marzyć
Jestem zbyt słaby na to aby walczyć
Zostań dzisiaj ze mną proszę, nie mam z kim
być
Mój pamiętniku, otwórz swoje kartki
I przyjmij moje żale, moje chore serce
Jestem rozbitkiem swoich własnych
wspomnień
Które przytłaczają, nie pozwalają
zapomnieć
Kochanie, otwórz mi Twoje drzwi
Naucz mnie ponownie żyć?
Komentarze (3)
http://www.youtube.com/watch?v=igH0xOqbuto
Otwórz drzwi albo chociaż okno za nim jest wiosna i
słońce. Nie jesteś sam na świecie, rozejrzyj się .
Smutny wiersz napisałeś.
pamiętnik czas urealnić ...co było a nie jest nie
piszę się w rejestr ...liczy się to co przed nami a
nie za nami ...pozdrawiam ciepło