Myśli anorektyczki

Staję znowu przy
Lodówce
Spogląda na mnie złowieszczo jasnym światełkiem
Biorę sobie obiad
Liść sałaty
I
Zamykam jej rozdziawione ustra
Trzaśnięciem drzwiczek

Siadam przy stole
Brat się na mnie gapi
Na pewno nie ma ochoty patrzeć jak się
Obżeram

Wstaje i szepcze coś ojcu na ucho
Pewnie znów się będą ze mnie naśmiewać, mówiąc że
Za mało jem
Nie słychać ironii
Ale przecież widzę,
Widzę! Wyraźnie widzę ją w ich oczach!

Myślą że jestem głupia
Że jestem ślepa
Że nie dam rady stracić tych kilogramów
Że mnie oszukają
A ja wiem, że
42 kilo
to wcale nie jest mało!
Ja wiem, że wyglądam jak
Gruby
Obleśny potwór!
Ja wiem co oni sobie myślą!

Jutro nie tknę nawet tej pieprzonej sałaty!

autor

Wróżka

Dodano: 2005-05-31 21:52:42

Ten wiersz przeczytano 1407 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie