Myśli na wietrze
Słońce ty nasze jasne.
Odchodzisz od nas do krain nieznanych.
Zostawiasz w smutku swoje dzieci,nasze
oczy.
Odchodzisz by zaświecić tym..
Co dawno już z ciał obleczeni.
A nowych jeszcze nie wzięli.
Którzy odeszli na chwilę.
By znowuż powrócić jak niewolnicy.
Do nowych cierpień i łachmanów.
****************
Ściśnięte myśli
Jak plamy życia,
łzy nikczemne,
budząc litość,
Co w mroku ponurym
wznosi się na szczyty Zephyrusa,
Gdzie w mózgu chaosu,
toczy się burza milczenia,
i wzgardzony śmiech hołoty,
w straszliwych igrzyskach,
zburzonych cokołów arcykapłana ,
narzędzie zbawienne ,
pijące krew ludzkości,
Na tronie świata,
oblicze skrzywionej planety.
Nieczułe na ludzkie cierpienie.
Ryszard Wolf
autor
Jorg-Wolf
Dodano: 2021-03-03 21:19:30
Ten wiersz przeczytano 903 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Bardzo ciekawa refleksja Rysiu...
Dzień faceta dziś się święci
Niech się spełni co Cię kręci!
☘¯_(ツ)_/¯☘
bardzo refleksyjnie zatrzymujesz,
pozdrawiam sredecznie:)
Różnie biegną myśli, ale...
człowiek myśli, Bozia 'kryśli'
i tak biegnie czas.
Jednym różowo, innym kontrastowo - za Marylą powtórzę.
Smutne wersy, ale wiersz jest ciekawy i oryginalny.
Pozdrawiam :)
Kontrastowo.
Zbyt dużo mroku w nas i słońce czasem nie pomoże.
Pozdrawiam
Świat zabłądził w świetle nienawiści, zabiegani ludzie
zapomnieli o wartościach życia.
Dlatego ich myśli opętał mrok.
Pozytywne myślenie rozjaśni umysł
i da nadzieję na słoneczne dni.
Pozdrawiam serdecznie
Zbyt dużo mroku w nas samych, zbyt mało uśmiechu i
słońca.
Jesteśmy spięci, wstydzimy się okazywać uczucia....to
zdaje się nie mieć końca.
Uśmiechnij się, poluzuj myśli, niech rozkołyszą się w
nabrzmiałych pąkach wiosennych kwiatów.
Pozdrawiam.
Słońce świeci wszystkim jednakowo. Ten mrok to my
chyba mamy wewnątrz siebie, mając jednocześnie wpływ
na innych.
Może nie mam racji?
Pozdrawiam
Piękny i smutny wiersz,
też mam wrażenie, że za dużo tego cierpienia, a mroku
jakby więcej, niż słońca.
Dobrej nocy życzę, Rysiu :)