MYŚLI NIEPOKORNE NIEPOSKROMIONE

Miłość moja jak wiatr, jak bezpański pies
błąka gdzieś po świecie.
A serce umęczone jak ptak, szukający gniazda,
szuka schronienia.

Myśli niepokorne, nieposkromione,
tłuką się po falach, odbijają od skał
i wracają oszalałe, niespełnione.

Dusza dniami i nocami błądzi po lasach, cierpiąca
po omacku odnajduje odrobinki miłości,
rozpaczy, spokoju i snu.

I minęły dni, tygodnie, miesiące,
a serce moje, dusza, ciało, pozostały
niepokorne, nieposkromione, gorące.

autor

Eurydyka12345

Napisany: 2002-05-03 Dodano: 2009-05-19 12:57:40

Ten wiersz przeczytano 2028 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie