Na brzegu sennych marzeń...

Dziś masz oczy patrzące błękitnym spokojem,
jak chabry letnim świtem w złotych falach zboża,
jak pszczoły w starych sadach pełne sennych rojeń.

Trawa z wiatrem plotkuje w sukience zielonej,
wiosennie odurzona wpadła w maków pożar,
i te oczy patrzące błękitnym spokojem.

Z nimi łatwiej pokonać trudy dnia, łzy, znoje,
zimę znieść najchłodniejszą. Wśród natury bogactw
pszczoły śpią po biesiadzie, żądne sennych rojeń.

Dziś z moich oczu tryska zielonkawy płomień,
gdy tak razem stąpamy po życia bezdrożach,
bo masz oczy patrzące niebieskim spokojem.

Czasami, gdzieś na brzegu sennych marzeń zdroje,
zmywają nasze troski, by świt w łzy zubożał.
Pszczoły w kwitnących sadach, w gąszczu sennych rojeń.

Pod jednym niebem mamy przystań i ostoję,
tu chabry o poranku tańczą w złotych zbożach,
a twoje oczy patrzą błękitnym spokojem.
W starym sadzie pszczoły brzęczą zgodnym rojem.

autor

Stella-Jagoda

Napisany: 2015-03-25 Dodano: 2015-03-25 11:13:08

Ten wiersz przeczytano 2095 razy

Oddanych głosów: 61

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie