na końcu

dla moich przyjaciół, którzy mnie opuścili

to już nie czas
na żałosne wspomnienia,
nie czas na płacz,
lepiej odejść w cień
niż udawać że nie czuje cierpienia.

odeszliście
spokrewnieni jednym
nieświadomym czynem,
pogrzebaliście mój dzień,
zniszczyliście moje lato
zimnem.

pustka we mnie,
pełna żalu
odejdzie ze mną
w ciemność niezaludnionych krajów.

moi przyjaciele
w was ma siła.
o Stwórco
dlaczego nam ich dajesz
a potem zabierasz?

data powstania: 1 stycznia 2005 (witryna nie przewiduje jeszcze takiej daty) pisałem co czuje, prosto z duszy.

autor

qec

Napisany: 2004-12-31 Dodano: 2005-01-01 19:50:40

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 6

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie