Na lekcji.

Na lekcji.

-Czytaj wiersz, o pięknie i dobrobycie Komunizmu.
-Czytam.
-Nie słyszę, czytaj!
-Każdy słyszy, nikt nie widzi.
Każdy wie, nikt nie widzi.
Każdy wie o wszystkim co w tym wierszu,
Ale tego nie widzi.
-Czego nie widzi?
-Jest taki piękny wiersz, którego nie ma.
O którym każdy słyszał, ale nikt nie widział.
O którym każdy słyszał, ale nikt nie czytał.
-Jaki?
-Ten wiersz to Wolność proszę pani.
Wolność narodu.

Obrycki Paweł.

Nigdy więcej...

autor

Mortis

Dodano: 2008-11-23 14:22:08

Ten wiersz przeczytano 792 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie