na niebieski wikt

tym co rady sobie nie mogą dać

na niebieski wikt

patrzę na twoją fotografię
tyle mi zostało z tamtych chwil
tak piękną byłaś wtedy
i do końca swoich dni
a gdy odeszłaś zrozumiałem
kim byłaś dla mnie
a świat się zawalił
ja rozpaczam nieprzytomnie
nie mogę sobie rady dać
tęsknota oczy pali łzą
powiedz mi Boże czy musiało
tak być i po co zabrałeś ją
weź i mnie po co mam tutaj tkwić
weź mnie nareszcie na swój wikt

i tym którzy zrozumieli że na nich też tam czekają bliscy

autor

Leon.nela

Napisany: 2017-08-20 Dodano: 2017-08-21 00:03:11

Ten wiersz przeczytano 1035 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie