Na płatku róży
Ty mnie samotna różo nie kochaj, będzie nam
swobodniej
wierszem przytulać wzajem jak
przyjaciele
na co nam utarte zwyczajem uczucie, my
swobodni od niej
bez zgryzot serca twe losy w zmartwieniu
podzielę
Chcę ciebie widzieć, czytać i cieszyć się
głośno
ścisnąć twoją rączkę, nie drażnić nikogo
nie jątrząc czyjąś źrenice cicho płaczącą
Wyznać otwarcie ze mi jesteś w życiu
drogą
chcę w swoich chwilach smutku i niedoli
czuwać przez ekran nad tobą i wdychać
głęboko
i śmiało pytać "ach co ciebie ostatnio
boli"
i łzy twe otrzeć i rozchmurzyć oko
Na mojej drodze, gdzie ciernista i wybojów
dosyć
gdy się dłonie i serca zrani zazdrość
kolczasta
Zawsze będę otwarcie pewnym o ulgę
prosić
spiesz samotna różo poratować siebie i
brata
Wtedy się różo twoim podeprę ramieniem
pójdziemy w wersy miłosnych słów z czystym
sumieniem
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Komentarze (6)
Piękny,romantyczny wiersz.Pozdrawiam:)
Piękny romantyczny wiersz zatrzymał mnie na dłużej
...Pozdrawiam serdecznie
Wszystkiego Dobrego Bolesławie:). Pozdrawiam
Piękny romantyczny wiersz Bolesławie :)Miłego:)
Piękny wiersz. Zaczytałam się i zamyśliłam. Pozdrawiam
Mam dla ciebie hinduskie pozdrowienie: "Bóg z tobą" i
niech twoje modlitwy jeśli szczere, a bynajmniej
budujące się spełniają dzień po dniu.