Na pogodę ducha

Po szybach łzawi deszcz
smutnymi kroplami.
Pozytywne myślenie przychodzi
do mnie z wielkimi oporami.
Wracam do dobrych chwil,
by dodać sobie sił.

Uśmiecham się z nadzieją,
że dobre się zdarzy.
Zanurzam się we wspomnieniach,
aż do dna pamięci.
Właśnie tak szybko próbuję
zdobyć nowe chęci.

Pragnę, by wiatr, co za oknem
szaleje - złe myśli rozwiał
na wszystkie strony świata.
Zapanuje harmonia, a los figli
już mi nie będzie płatał.

Dusza będzie spokojna
w życzliwość i pogodę ducha
uzbrojona, miłością nasycona.

Wiem czas nieubłaganie szybko płynie.
Szkoda życia marnować na marudzenie.
Spojrzę pogodnie przed siebie.
Chandrę w pogodę ducha zmienię.

autor

@Krystek

Napisany: 2020-10-06 Dodano: 2020-10-06 08:45:07

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie