Na pożegnanie...

Kładę Ci pod Twe drzwi,
srebrny wiatr na pożegnanie.
Przedawkowanie Twej miłości,
rozłączyło nasze sny.

Kładę Ci, pod Twą kołdrę,
pożegnalną przyjemność,
za którą jesteś mi wdzięczny
i euforię, która jest kluczem istnienia.

Kładę Ci pod Twe okno,
prawdopodobieństwo zdarzeń,
które za często nas łączyło
i pozbawiło trzeźwej realności.

Kładę Ci pod Twe serce
samą siebie, byś nie zapomniał mnie,
byś pamiętał tą namiętność,
która była dla Ciebie ekstazą naszych dni.

autor

Megii21

Dodano: 2005-09-07 19:34:44

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie