Złudzenie

Jak morze samotności,
po którym okręt smutny płynie,
tak Ty pojawiasz się
w pyle sennego marzenia.

Z księżycową pianą na wargach,
dźwigając żale ziemi,
poprzez czarne gąszcze,
ocean milczenia niesiesz.

Rozsypując gwiazdy,
w zimnym pożarze mego ciała,
czekanie jednego spojrzenia
w głębi krwi uniesienia.

Ciężko oniemiałe wichury,
z pustynnym ogniem i studzienną pamięcią,
gasisz ogień mego sumienia
i przywracasz senne złudenia.

autor

Megii21

Dodano: 2005-09-09 19:13:52

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie