Na ratunek miłości
Pod osłoną nocy
myślałam o Tobie
Serce czekało
pełne strachu
i chęci zapomnienia
dalekiej przeszłości
Zagubienie w samotności
i ratunek Twój
czy zechcę go przyjąć?
czy już nie będę się bała?
Tęsknię i chcę
a lęki ogarniają me serce
Pomóżmy miłości...
autor
Beata K.
Dodano: 2009-06-23 09:03:50
Ten wiersz przeczytano 768 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Wiersz przypomina mi taką piosenkę - pomóżcie
zgubionej miłośći, nawet nie pamiętam kto ją śpiewał,
ale zawsze mnie wzruszała. Twój wiersz też robi
wrażenie.+
Tak, pomóżmy miłości by rozwinęła skrzydła i rozdała
magię szczęścia i pewności istnienia odwagi do życia
we dwoje..Pięknie ,pozdrawiam:)
Pomóżmy bo miłość jest przecież taka niezwykła.
pomóżmy miłości.....zbierz siły i niech miłość
wygra...pozdrawiam