Na skraju życia.

Na skraju życia
Blisko ust
Krążą słowa modlitwy
Które są światłem i pożegnaniem
A ich cichy szept
Cierpliwy i nieugięty
Kroplami wlewa się
W niewzruszony czas przekwitania

Sekunda po sekundzie
Minuta po minucie
Godzina po godzinie
Z apetytem zjadam życie
Wchłaniam
Każdy świt
Każdy dzień
Każdy zmierzch
Każdą noc
I starzejąc się o wspomnienia
Zatrzymuję w pamięci przeszłość
Pielęgnując myśli o niej
I w opasłych albumach wczoraj
Z pietyzmem przeglądam stare fotografie
A potem pozwalam umysłowi odetchnąć
I opuszczam siebie
Stając tuż obok własnego cienia
Który powoli odchodzi w niebyt

Na skraju życia
Stanę się sumą słów i zdarzeń
I wszystkich mych myśli
Nieuczesanych
Wielkich pragnień marzeń
I odwagi
Grzechów popełnionych i tych zaniechanych
Słabości i siły
Radości i gniewu
Obojętności i uczuć które w sercu głęboko ukryte
I będę jak ta droga do życia przedświtów
Która nagle skończy się ścianą



Robert Kruk, 08.02.2007r.

autor

Robert Kruk

Dodano: 2007-02-08 13:34:41

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie