na szlaku

O czym mówią omszałe kamienie?
Rzeka górska zanosi się śpiewem,
w cichym łkaniu wspomina juhasa,
co owieczki na hali pasał.

Oczy czyste miał jak błękit nieba,
w głowie same piękne marzenia,
tylko jedna na sercu zadra,
nie kochała chyba go żadna.

Ważkie pewnie były powody,
w trzosie marny ledwie grosz wdowi,
za posagiem nigdy nie ganiał,
lecz najmilsza była mu Ania.

Ach, odwagi zbrakło niestety,
by poprosić o rękę wtedy,
kiedy słodko w oczy patrzała,
z troską taką prawie jak mama.

Zły na siebie, w góry gdzieś uciekł,
piorun spalił niewinną duszę,
łez pasterki nikt już nie wytarł,
na polanie została cisza.

Smutno szemrze dzisiaj ten potok,
hej wędrowcze, nie stój tak obok,
spójrz dokoła i nastaw też uszy
aby zebrać najwięcej wzruszeń.

autor

Akaheroja

Napisany: 2013-02-12 Dodano: 2013-03-12 15:25:08

Ten wiersz przeczytano 2038 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie