Na werandzie

Czy lubisz czuć siłę co uzdrawia duszę
Gorące dłonie które pieszczą nieprzytomnie
O poranku w południe i wieczorem
Słoneczne promienie z wijącą się mgłą

Krzyk ptaka lecącego znad Atlantyku
Galop konia z uniesionym ogonem
Pianie rozpustnego koguta o poranku
Słodycz miodu w ustach pocałunku

To jest twoje uzdrowienie
Duchowa wewnętrzna radość
Pełna pierś napełniona tlenem
I uśmiech w kącikach ust

To

Poranna kawa na werandzie

autor

Andrzej13

Napisany: 2016-10-05 Dodano: 2016-10-05 21:32:23

Ten wiersz przeczytano 1964 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie