Na zawsze
Promienie człowieka
Siedzącego obok mnie
Przerywają podróż gestów
Bezwonne westchnienie
Odgradza się od wszechobecnego dymu
Będącego synem niezadanych pytań
On chce się jedynie dowiedzieć
Czy jego żałobny strój
Pozostał na zawsze w labiryncie próśb
autor
krystian
Dodano: 2004-07-20 15:56:40
Ten wiersz przeczytano 422 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.