nad przepaścią, której nie będzie

bardzo dobry tekst, rino...i tytuł - a szczególnie
ostatnia strofa

mam ciarki na rękach i plecach, łzy w opczach i tylko
jedno chcę ci powiedzieć...
to co napisałaś poruszyło mnie do głębi!

Trzeba pochwalić autorkę za propagowanie świadomego
macierzyństwa , na przykładzie peela (trop antyczny-
do żony retora i filozofa L.A. Seneki- pięknej
hiszpanki Helvii),
która nota bene urodziła mężowi trzech synów,po mino
pewnych zawirowań (wygnanie)za czasów cezara
Klaudiusza i panujących trendów wśród ekwitek na
usuwanie ciąży. Jednym słowem wiersz
jest peanem na cześć dziecka urodzonego
wbrew przeciwnościom losu. Czytając inne komentarze,
wnioskuję do autorki o króciutkie wprowadzenia do
tropów literackich, bo nie każdy musi być fanem
antyku, jak w tym przypadku. Pozwoli to na uniknięcie
nieporozumień co do wymowy utworu.Droga Rino, twoje
wiersze to prawdziwe mini-eseje literackie!

samotne macierzyństwo, walka o dziecko, o uczucia po
rozwodzie, określanym tu "śmiercią ojca" (i słusznie!)
to mój odbiór wiersza, b.dobrego wiersza

wiersz o tragedii z której nie było wyjścia a jednak
zawsze trzeba wierzyć Znalazło się piękne rozwiązanie
Wiersz ma przesłanie że optymizm wiara daje nam
słoneczne niespodzianki Bardzo ładny życiowy wiersz
+Pozdrowienia

Czasami dopiero odejście bliskiej osoby uświadamia nam
jacy jesteśmy silni i ile możemy. Ostatnia zwrotka
bardzo przemawia do mnie.

Prawda, wolność, cnota to jedyne trzy rzeczy, dla
których można i należy kochać życie.

Ja zrozumialam inaczej niż szarman.To opowieść
samotnie wychowującej dziecko kobiety."za drzwiami
"fortecy" z niewłaściwych momentów,
niefortunnych przypadków." ten fragment podoba mi sie
najbardziej. W ogóle cały wiersz jest " dojrzały" w
treści.

po stracie kogoś tracimy sens...wszystko mroczne i
beznadziejne....ale "po chmurnej ulewie
dojrzało w nas światło"- i tego warto kurczowo się
trzymać....Pozdrawiam:)

Wiersz podoba mi sie bardzo chociaż nie należy do
łatwych w interpretacj, ale ma w sobie to coś co
dostrzegam już w pierwszym czytaniu, czyli jest opisem
burzliwych nastrojów wywołanych jakimś głebokim
przeżyciem lub brakiem porozumienia pomiedzy dwoma
bliskimi osobami , ale też może być walką z samym sobą
aż do ukształtowania swojej osobowości i okreslenia
sie czego tak naprawdę od życia oczekujemy.Jest
jeszcze jedna wersja , która w najprostszym toku
rozumowania może oznaczać odejście bardzo bliskiej
osoby a wiersz jest powrotem do wspomnień sprzed i po
tym dramatycznym wydarzeniu. To moje inerpretacje a
czy słuszne chociaż w małym stopniu w odniesieniu do
Twojego wiersza to już sama wiesz najlepiej i bez
wzgledu czy trafiłam czy nie to wiersz do mnie trafia.

" Ziemia" ,,wiruje w przestrzeni nad
przepacia,,,jak nasze zycie,,,refleksyjny
wzruszajacy wiersz,,pozdrawiam z daleka.