Nad rzeką przeznaczenia
Stały kobiety
na brzegu rzeki
Patrzyły tęsknie
w dal
Byli mężczyźni
jak małe dzieci
Zdobywali
szeroki świat
I słowa były
jak niemy wiatr
I gesty były
jak słońca żar
A wszechświat
bawił sie miłością
jak złośliwy skrzat
Wróżył kobietom z kart
I nic nie było
choć być chciało
Wiatr wiał i słońce grzało
a rzeka szumiała
.......to mało, to mało......
autor
Elif
Dodano: 2008-01-18 19:29:47
Ten wiersz przeczytano 470 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
do słów Twego wiersza słyszę muzykę . Uroczy
Pieknie malujesz nastroje współtowarzyszy (-szko)
niedoli; to dla nas tak szumi ta rzeka i ten wiatr...
Tak...słowa i gesty ...to za mało, potrzeba miłości.
Podoba mi się sposób go napisania, ciekawy....
Jestem zauroczona treścią wiersza. namacalnie.czuje
się ten wiatr i oczekiwanie ,wiersz szumi jak melodia
z dawnych lat ,a przecież ciągle jest aktualny..
Tak pięknie z wyobraźnią napisany wiersz to jak film
pt przeznaczenie DOBRY!
świetny wiersz, ciekawie napisany i taki dojrzały