Nad serce

zmieniajny siebie tylko to nam pozostało

plusk spadała kropla egoizmu
przepełniła się szala
nieporozumienia
obok wszystkiego leży kamień
o duszy granitowej
twardziel nieporuszony
leży i liczy
liczy i leży
ale kamieńsitości swej nie zmieni
toż co kolejny element
wszechmaterialności
kolejny Nieczuły
teraz leżą i liczą
liczą i leżą
ale ani na krok sie nie zbliżą
patrzą w słońce
bo jak przeskoczyć
skończoną skończoność

autor

krzysztofer

Napisany: 2005-11-24 Dodano: 2005-11-29 10:16:41

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie