Nad Wigrami

wiatr rozczesuje szuwarom grzywy
niebo przegląda się w wody lustrze
nakłada puder cienie i błyszczyk
gdzieniegdzie różem obłoki muśnie


nocą na tafli jeziora świecą
gwiazd zatopionych jasne gromady
księżyc wypływa na środek z siecią
pragnie wyłowić złote dukaty

lecz zanim zdąży zagarnąć wiosłem
skrzące się złotem najszczerszym fale
wnet się zjawiają nimfy zazdrosne
kryją głębiny pod mgły woalem

takim widokiem zaczarowana
oczy strach zamknąć aby nie zasnąć
patrzę aż pierwszy krzyk kormorana
obwieszcza światu że jest już jasno

autor

bjedrysz

Dodano: 2011-08-07 18:46:42

Ten wiersz przeczytano 698 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie