Nadzieja

Nie boję się słonia, ani dzikich kotów,
błyskawicy z nieba, głośnych samolotów.

Niestraszna wichura, burza, czy zadyma.
Obawy mam wielkie, gdy płacze dziewczyna.

Uczennica z klasy, z sińcem tuż przy oku,
cicha, zalękniona, zawsze stoi z boku.

Jakby przerażona, smutna, bez uśmiechu,
coś chyba z nią... nie tak. Popytam kolegów.

Jeden jest sąsiadem, mieszka naprzeciwko.
- Dlaczego nic nie wiem? - Opowiedz mi wszystko!

- Nie wiem, jak mam zacząć, prawie się nie znamy.
Kiedyś było lepiej lecz, gdy brakło mamy

straciła nadzieję, że ktoś jej pomoże,
a ojczym nikczemnik, pić przestać nie może.

W pijackim amoku, złość wylewa na nią.
- Szkoda jest dziewczyny. - Pomoże jej pani?

- Pomoc, to za mało! - Chodź, porozmawiamy.
Wiem, że nikt na świecie nie zastąpi mamy.

autor

Bella Jagódka

Napisany: 2013-11-05 Dodano: 2013-11-05 16:21:09

Ten wiersz przeczytano 2302 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie