Nadzieja

Nadzieja zawsze umiera ostatnia...

to miał być świat idealny
ukryty przed innych oczami
w nim twoje miało być miejsce
i nikt tu nie miał mnie zranić

tu ciepłem twym miałam się koić
oddechem na moim ciele
by szczęście żyć mogło z ludźmi
potrzeba wszak tak niewiele

to tylko ciche szepnięcia
których nie słyszeć miał Bóg
bo miłość gdy nie strzeżona
zamienia się w łzy i trud

to zwykły świt i poranek
pod kocem z twojego ciała
gdybyś szanował tę miłość
wciąż by nas pieścić chciała

to usta ust spragnione
spojone w uścisku namiętnym
ten świat już taki zostanie
na zawsze na wieczność zamknięty

teraz wędruję bez celu
w przyszłości roztacza się pustka
i krok za mym krokiem podąża
niezłomna nadzieja oszustka

autor

zuleyka

Napisany: 2014-08-06 Dodano: 2014-08-07 00:00:07

Ten wiersz przeczytano 1047 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie