Nadzieja
Wzrasta od poczęcia,
pośród wielu dni,
zdobywa nowe cele,
o cudnym świecie śni.
Powoli zbiera bagaż,
plan bytu w sercu ma,
zdobywa różne cele,
granice jakieś ma.
Marzenia rzeczywiste,
pośrodku różnych chwil,
śni o przodkach swoich,
utkanych z gęstej mgły.
Płynie rok za rokiem,
swe pokolenie masz,
lecz nagle zauważasz,
przemija nam ten czas.
Codzienne kadry życia,
wagony ciągnie czas,
pędzi szybko pociąg,
za mało czasu masz.
Zostaje grudka prochu,
rozdział nowy znasz,
przekażesz pokoleniom,
matrycę D N A.
Popłynąć mimo woli,
lekko tak jak wiatr,
bo ciało nas opuszcza,
a serce duszę ma.
M.M.Proskurowska.21.02.2023.
Komentarze (11)
Mocno refleksyjny wiersz o przemijaniu i nadziei :)
Pozdrawiam Was poetów i podziwiam za Wenę.
Witaj.:)
Tak, przemija nam wszystkim czas, nie da się go
poskromić...
Wspaniały przekaz, wiersza.
Pozdrawiam serdeczne.:)
Ładny przekaz skłaniający czytelnika do refleksji nad
istotą naszego życia i przemijania.
pozdrawiam
Marek
Pięknie i refleksyjnie o przemijaniu
Ciekawie o przemiajniu, msz warto mieć nadzieję do
końca, z nią łatwiej żyć, choć z biegiem lat z
pewnością nie mamy tak dużej dawki optymizmu jak w
młodości, bo jesteśmy dojrzalsi i nie mamy takich
złudzeń jak wcześniej.
Wiersz do zatrzemania, pozdrawiam serdecznie, Marysiu,
dawno Ciebie na beju nie było :)
Pięknie i refleksyjnie o przemijaniu.
Pozdrawiam serdecznie :)
piękny wiersz o przemijaniu.
Tu jest pewność śmierci.
Non omnis- nadzieja na życie wieczne,
wiara, że człowiek nie wszystek umiera.
Bardzo refleksyjnie o przemijaniu, z nadzieją na to co
pozaziemskie, pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.
Piękny refleksyjny wiersz o przemijaniu z nadzieją, że
koniec życia, to nie koniec istnienia...Pozdrawiam
ciepło :)