Nadzieja

Budzę się, żal i smutek wypełnia mą duszę,
pada deszcz, każda kropla spada na ziemie,
tak ja i moje serce nie wyobraża sobie,
życia bez ciebie.

To ty każdego dnia i nocy,
wypełniałaś chwilę,
bez której nie mam już mocy,
ani życiodajnej siły.

Serce me płacze, przykrywają je cienie,
należy tylko do ciebie, jest twą częścią,
nie pozwól by łzy się do końca wylały,
bo umrę a wraz ze mną twoje najcenniejsze dary.

Są słowa, które dają radość
I te, które przynoszą cierpienie, ale te
odejdą w zapomnienie,
moje słowa są szczere i tak umieram bez ciebie.

Serce nadal bije, wyrywa żebra,
nie strudzenie kocha tą, która
zatruła moje sumienie,
błagam cię przebacz.

Teraz widzę płomyk na niebie,
który jasno świeci dla mnie i dla ciebie,
marze o tym by cię znów objąć, pocałować,
odgonić złe cienie, które odbierają mi tchnienie.

Rany, które zadałem, uleczę,
nie pozwolę by niszczyły twe biedne serce,
tylko daj mi tę nadzieje, że jeszcze raz
pozwolisz mi ujrzeć siebie.

Twe oczy są jak bez dna ocean,
kiedy w nie patrzę nie potrafię się gniewać,
gdy się uśmiechasz czuje, że coś się we mnie otwiera,
kocham cię kochanie moje bez wytchnienia.

Nadal płacze, wyciągam rękę,
Proszę chwyć ją, a kiedy to zrobisz,
Niech czas zamrozi ten moment,
wówczas będziemy żyć wciąż myśląc o sobie.

„Widząc, patrzysz, a patrząc nie widzisz”

autor

Cayen

Napisany: 2006-03-01 Dodano: 2006-03-01 19:49:23

Ten wiersz przeczytano 353 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie