NADZWYCZAJNIE

Każdy krok wgłąb tego wiersza jest zaskoczeniem,
wymaga wrażliwości stąpającego.

Jak zwykle intrygujący wiersz.

masz dar!! styl forma i przemyślane każde
słowo..brawo..pozdrawiam

Intrygujące porównania, wszysko nasycone tajemnicą,
barwami, dźwiekami w przyrodzie i w duszy.Nie jest na
jedno czytanie.

Wystarczy trochę wyobraźni, by znaleźć się tam, gdzie
" dąb gra na flecie światła" - piękna metafora!

Chyba żadna inna pora roku tak jak jesień nie jest
"bogata" w przeróżne kolory i dźwięki.
Ale to jest zrozumiałe gdy wyobrazimy sobie tą paletę
barwnych liści żółci i czerwieni.
Reszty dokonuje wiatr który "gra" w konarach i
gałęziach.
To tak na marginesie wiersza w którym widzę wiele
elementów z tym związanych.
:)
Pięknie piszesz i postanowiłem sobie ze zaglądał teraz
będę częściej.
Pozdrawiam. :)

Dizięki Ula.Ja nigdy nie będę tak pisał jak Ty.

chciałabym wybrać najładniejszy urywek i nie potrafię
się zdecydować.:)za dużo ich :) całość na duży
plus:)ps.przeczytałam parę razy i w skupieniu:)

ale mnie dzisiaj zakręciłaś słowem ...ulala :)

Nadzwyczajnie skomplikowane, niesłychanie zagmatwane.

Twój swobodny taniec słowami zachwyca...pozdrawiam

Najczystsze piękno w najczystszej poezji. Zachwyciłaś.

Wszystko w Twoim wierszu jest nadzwyczajne, ale
najbardziej wzrusza gra słów.

Niesamowite...
Gdy coś czytam i przeszywają mnie dreszczu ciarki, to
musi być niesamowite.
+

No cóż, osobiste przemyslenia- ładnie przelane na
papier.