naga prawda

otworzyłeś drzwi do krainy
radości śmiechu i łez
nauczyłeś chować między
konarami nadziei
wierzyć że życie ma sens

układaliśmy puzzle
udając że to obraz nasz
nie pasujące kartoniki
próbowaliśmy wcisnąć na siłę

na jednym moje potargane życie
niczym włosy na wietrze
twoje dni z rodziną
niczym rozsypane korale na ziemi

daliśmy sobie krótkie szczęście
oszukując, że wystarczy na dobę
balansując między pragnieniem
a tym co naprawdę jest
baliśmy się przyznać
że nie da się tak żyć

chcieliśmy zatrzymać czas
zagubić w tłumie pożądania
oszukując siebie, że nikt nie płacze

od jednej chwili do drugiej
chcieliśmy zapomnieć, że
prawda i tak dogoni nas
zamknie drzwi krainy złudzeń
jak śmierć z kosą sumienie
zażąda zapłaty

rozsypie do końca kartoniki
wrzuci nas na różne drogi
moja samotność ma na imię
twoja dom się zwie

krzyż tchórzostwa ugina
nasze ramiona
wybory łamią serce
tylko chwila wpycha
nam w kieszenie wspomnienia

autor

poterka

Dodano: 2009-04-11 10:17:07

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie