Naga(n)nie

Dobra miniatura:)
Pozdrawiam serdecznie

Bardzo smutny wiersz o samotności.
Pozdrawiam serdecznie.

Oj mi się wydaje ,że rąk jak pierzyna nie zabraknie.
Taka ładna buzia Dorotek.Pozdrawiam cieplutko

Świetna miniatura! Bardzo dobra! Przykro tak nieraz
człowiekowi, że leży odłogiem i nie ma go kto
przytulić, a tak by się chciało mieć kogoś i być dla
kogoś...

Naga ta zima! oj naga! Pozdrawiam:)

Samotność zawsze jest przykra.Dorotko dziękuję,
cieplutko pozdrawiam :)

Oj ta dłoń lepsza niż pierzyna, świetna melancholia...

Dorotko potrafisz tulać słowem, wierszem i
rozmarzeniem. Pozdrawiam serdecznie:-)))

Piękne oczy, piękne słowa, taka jest Dorotki rola. Ona
jest taka rozmarzona. Serdecznie pozdrawiam.

Choć smutna to dobra miniaturka. Lubię
niedopowiedzenia. Można żonglować myślami :)

przyjdzie i dłoń jak pierzyna, i ogrzeje, jestem na
tak pozdrawiam

Minimum słów, maksimum treści.
Jest wszystko co potrzebne.

Niech otulą Cię czułe dłonie by płonęło serce,

włóż proszę choć szlafroczek bo biorą mnie dreszcze ;)

Nagość w twoim wierszu ogrzewa
pobudza zmysły
pozdrawiam

Dobre mini. Pozdrawiam :)

A ja tu zobaczyłam białą zimę, może dzięki awatarowi,
tak jakoś skojarzyłam z baśnią o królowej śniegu, może
ta biel grzywki tak na mnie podziałała?
:))
Pozdrawiam pogodnie.