Nagnioty przygnębienia

krzyk wydarty z gardła
porozrzucał rzęsy
po całej mokrej od łez twarzy
tworząc skazy

amplituda myśli i bezsilności
wywoływały oziębłość
bezbarwne kształty
leżą bez ładu na podłodze
poraniły wspomnienia

zamiast słów tylko milczenie
wypełnia pustkę
odbite światła od szarych ścian
znikają w mroku

tylko
cisza – chłód - ciemność








11.03 – 12.03.2013.

autor

kazap

Napisany: 2016-03-15 Dodano: 2016-03-15 10:00:10

Ten wiersz przeczytano 1497 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie