Naiwnosc...

Naiwnosc stala przede mna...
Z drwiacym usmiechem zajrzala w oczy...
Pocalowala w policzek rozbudzajac marzenia naglym wspomnieniem lata
Przebila serce...
Jak maly aniolek bawiacy sie wlosami usiadla na mej twarzy...
Aniolkiem byla wiec nie mozliwa by dotknac...
Usilowalam chwytac kurczowo za nozki...bojac sie ze odfrunie przesylalam pocalunki...
Noca blaskiem ksiezyca odbila sie na mojej twarzy...
Gdy nastal swit zniknela...
Zostalo tylko slonce i wypalilo miejsce po pocalunku...
Ja przygnieciona wdeptana w ziemie malymi stopkami...probuje wstac...
Znow czekam az nadejdzie zalosny aniolek naiwnosci...

autor

Oktawia85

Dodano: 2006-11-03 22:32:17

Ten wiersz przeczytano 371 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie