Naiwność - cecha miłości
Naiwność, nie raz siedzi w człowieku
z każdym jej uśmeichem - jak po ciężkim
leku
rano znów delirka bo od samej kawy
ręce roztrzęsione trzymają się ławy
Gorzkie jest powietrze choć ten zapach nocy
na dłoniach pozostał i przeciera oczy
one się mijają ciężkie bo zmęczone
po tak długim czasie bardzo są
stęsknione
I jedynie naiwność przyciąga nas wtedy
Nie patrząc na nic plącze sie jak dredy
Zostawiając kaca i dziwne pytanie
"Czy to jest przyjaźń? czy to jest
kochanie?"
autor
Lugorski
Dodano: 2007-10-29 00:57:29
Ten wiersz przeczytano 602 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
jeżeli to przyjaźń,to nie kończy się w łóżku, a jeśli
już, to żegnaj przyjaźni--- a witaj żonuśko,
wiele razy zadawałam sobie to pytanie, myslałam, ze
nie można się przyjaxnić,z kimś kogo się
kochało...dzis wiem, że można...masz rację
Myszoskoczku!!!!
a ja się zastanawiwm czy ludzie którzy się kochają
mogą zostać przyjaciółmi ja myślę że tak i wtedy z
połączenia miłości i przyjażni powstaje coś pięknego
niepowtarzalnego cos szczerego
naiwność jest nieodłączną cechą miłości...
"i znowu sobie zadaje pytanie,czy to przyjaźń czy to
jest kochanie" pozdrawiam