najszczęśliwszy człowiek pod...

siedział przy ścieżce w parku
uśmiechnięty z rozanielonymi oczami
tulił prawie pustą półlitrówkę
i mrugał uwodzicielsko w stronę słońca
ciałem w kałuży za krzakiem głogu
a duszą

duszą przy niej
uśmiechniętej rumianej
gdy jeszcze powtarzała że tylko on
on i na zawsze
nie chciał pamietać tej czarnej limuzyny
do której wsiadała po roku
jak uciekała wzrokiem
i uśmiechała smutno
widząc go na ulicy
na zawsze pozostanie jego księżniczką
jedyną i najwspanialszą

przystawił szyjkę do ust
mrugnął porozumiewawczo do stokrotki rosnącej obok
on najszczęśliwszy człowiek na ziemi

rozbitym jak fale o burty statku........

autor

blekitna chmurka

Napisany: 2007-04-10 Dodano: 2007-04-17 14:20:45

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie