Narcyz

Narcyz









zaślepiony
własnym jestestwem
głuchy na mowę ciała
i duszy drugiego
wynagradza krzywym
uśmiechem uniżonych

obolały nienawiścią
stacza się
do własnego początku
zwichrowania
tożsamości - stawiając
dookoła zasieki

znikomość świata
przytłacza jego
wielkość - nawet
gwiazdy wpadają
w kompleksy ...
wpatrując się w narcyza

on - wierny sobie
bufon - otoczony ścierwem
zabierającym tlen
depcze łąkę po której
wspiął się na szczyty
własnego "ego"

jak pierwiosnek
nie czyni wiosny
tak żadna szlifierka
nie wygładzi tego
cennego diamentu

żal tylko że talentów tych
się nie sieje...


czarnulka1953
05. 01. 2012

autor

czarnulka1953

Dodano: 2012-01-05 21:54:24

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie