Narodziny
Wyklułem się ze skorupy
Skrzepłej ohydy współczesności
Rozpostarłem swe skrzydła
Strudzonej świadomości
Nie oszukiwałem
Wzrokiem swym bystrym spojrzałem
Wysoko ponad szczytami
Ośnieżonymi kopcami obojętności
Wzbiłem się w powietrze
W podmuchu siarczystego wichru
Kolejącego kłamstwa
Nie porwała mnie burza
Szalejąca nawała rozpaczy
W otchłań bezimienną
Kierowałem się wezwania głosem
Nie opuścił mnie
W bezkształtnym obłoku samotności
Przemierzałem otchłanie
Szaleństwa bezkresy
Pędem nadziei niesiony
Sił nie utraciłem
Dołączywszy do tych
W górze krążących
W słońcu rzucam nikłe cienie
Na świat pogrążony
W szarości
Jestem Orłem
Wreszcie
autor
Marcin Filinger
Dodano: 2014-02-17 21:45:49
Ten wiersz przeczytano 451 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Bez rymów
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ważna symbolika... Dobrze napisny wiersz. Gratuluje:-)
Bycie orłem mogłoby być wspaniałe :) Oglądać wszystko
z góry :) Pozdrawiam +
To się wzbijaj...
Życzę powodzenia, bardzo ładny obraz lotu :)
Pozdrawiam serdecznie
Ładna perspektywa z góry jest.
Pozdrawiam.
z góry można dostrzec więcej pozdrawiam
i widzisz z góry, co się dzieje. Dobranoc