Nasi skrzydlaci bracia

Wszystkim, którzy już tęsknią za wiosną...

W sadzie, gdzie roślina rośnie dzisiaj wszelka,
stoi grusza stara, a w jej pniu spróchniałym,
wysoko nad ziemią jest dziupla niewielka,
z gładką korą wokół, o odcieniu białym.

Jak dawniej bywało, także i tej wiosny,
wraz z innymi ciągnąc z południowej strony,
przylatują szpaki, a szczebiot radosny,
zaznacza obecność jego oraz żony.

Para, co ją znałem przez lata z widzenia,
co roku w tej dziupli jak każde stworzenie,
gniazdo swe zakłada, by spełnić marzenia
i wydać kolejne skrzydeł pokolenie.

Teraz też sprzątając zatęchłe mieszkanie,
usunęły resztki odpadków zimowych,
by było mięciutko tak jak na dywanie,
jajeczkom złożonym we wnętrzu puchowym.

A kiedy jesienią wraz z całą rodziną,
odlecą żegnani ostatnim dniem lata,
będę ze łzą w oku, z zasmuconą miną,
martwił się o tego najmniejszego brata…

autor

M.N.

Napisany: 2018-02-09 Dodano: 2018-02-09 08:29:21

Ten wiersz przeczytano 1166 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie