Nasza prosta historia

Podniosłem ziemię nad głową, podnieśliśmy ją razem, pąk róży w zachwycie,
zataczając kręgi wokół swej miłości,
tańcząc spełnieniem, na brzegu winnego kielicha.
Wiele wichrów, kilka łez, a moze więcej nawet przelanych ku nauce siebie,
ku odpowiedziom na pytania, zawołaniom na serca.
Trochę kamienistej drogi, trochę przystanków w zwątpieniu,
trochę ust rozdziawionych na szoki i zdziwienia.
Wiele bólu przeciw tobie, wiele mych beztrosk rzucanych na niebo,
taki bezład uczuć, krzywdzenie pomieszane z potrzebą.
Nieświadomość wyboru, a może Strach na Wróble.Na swe obawy.
Może myslałem jasno, ale się bałem.
Lecz zamykając otwarte morze dla nas, przeklinając promien nieba,
zamknąłem serce Twoje, na moje usta złaknione.I zapłakałem.I wiem, czego mi trzeba.
Kocham ponad światy i galaktyki, kocham, a nawet tak cicho i szeptem , gdy trzeba,
otwarły się zaklejone zuchwalstwem pewności powieki, oczy ujrzały Anioła w tej właściwej bieli.
Wiatr rozczochral ciemność zatracenia w zgubie, ukazał prawdziwe oblicze tykania zegara,
powiedział czym jest coraz głośniejsze tykanie.
To ty tylko i aż!Więc błagałem ziemię o nowe plony,
o ust Twych zrozumienie, jeden jeszcze pocałunek w duszę płaczącą.
Miłości przyzywałem skrzynie, gdy cierpiąc i płaczac, Ty patrzyłaś mi w oczy,
nienawidząc kochałaś tak wielce!I powiedziałaś to tak po prostu!

Że już dobrze kochany, że już jesteś spowrotem,
że wybaczasz i basta!Kochasz, ach kochasz!!!!

Jakkolwiek zgrzeszyłem, teraz wybaczone w Twych załawionych jeszcze oczach.

Miłość.Nasza prosta historia.

autor

rebel

Napisany: 2007-10-26 Dodano: 2007-10-26 13:22:59

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie