nasze pierwsze...

Fikcja... tak a szkoda... zakochać się, mieć czysty , bez skazy związek... i choć kocham T.... to boli bardzo....

Godzina 4 rano.
Stałem na pkp w poznaniu, odprowadzałem Adama.
Wyjeżdżał.

Ona??? wir w głowie i stop klatka.
Wybiegła z pociagu, cała zapłakana.
A dredy przysłaniały jej twarz, lecz ja wiem że jest coś nie tak.

"Sory Adam musze biec.."
prawo, lewo?
któredy pobiegła?

Wybiegłem przed pkp.
rozbieganym spojrzeniem szukałem Jej.
Jest!!! Stoi na światłach.

Kobieta z kwiatami?
Wyciągłem bialą róże i rzucam Kobiecie 5złotówke.

Rozglądam się.
Jesteś jeszcze,Całe szczęście.
Podbiegłem do małego zapłakanego dredka, wręczyłem róże...
".. może kawa.."

gdzie ja jestem?

autor

Domi3ka

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-10-11 16:14:45

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie