W naszych duszach płonie ogień

Ciągle oglądam życie przez palce
Przegrywam z nim w nierównej walce
Lecz niemym krzykiem złamie tę ciszę
I bicie twego serca usłyszę…

Podaj mi pomocną rękę
I daj przetrwać wspólną mękę
Razem nigdy nie zginiemy
Razem wiecznie zostaniemy

Ruszmy więc w bój niezwyciężony
Teraz nam złożą pokłony
Naszą wolnością jest nasza siła
Która od zawsze jest w nas i była

Ostre słowa weźmy w dłonie
W naszych duszach ogień płonie
Wnet połammy łez kajdany
Nikt nie zada nam już rany

I pod ciemną smugą nocy
Poszukajmy dziś pomocy
By prze jasnym wschodem słońca
Przeprowadzić bój do końca

Wszystkie trudy pokonamy
Przekraczają piekła bramy
Lęki nasze zagasimy
Gdy swe prawdy ocalimy

autor

bezimienna 16

Dodano: 2008-04-07 19:51:20

Ten wiersz przeczytano 903 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie