Naturalnie

Duch czasu też ma swoje wymagania,
którym ulegamy, zewnętrznie,

:)

Bez natury człowieka czeka szybki koniec ..
Pozdrawiam:)

jakżesz taka współczesna trafiła do lasu ? czyżby
jogging

Też lubię las. Ale większość lasów też jest
nienaturalna: "przemysłowe" gatunki drzew, mniej
więcej równy wiek całego drzewostanu, wycinka drzew
"chorych". Niewiele ma to wspólnego z naturą. Już
nawet w Puszczy Białowieskiej wycina się drzewa z
powodu korników (jakby kornik nie był częścią
natury)...

Obcować z naturą to prawdziwe szczęście a jeszcze mieć
czas by ją podziwiać - w ciszy to szansa rzadka.

A ja powiem przewrotnie - wszystko jest naturą... :) I
te "przemysłowe tekstylia" (brr, jak to brzmi), które
wyprodukowano np z pochodnych ropy naftowej:)

Trawestując: "Prochem jesteś, i w proch się obrócisz",
powiedziałabym - "naturą jesteś, i z naturą się
zjednoczysz"

Pozdrawiam serdecznie:-)

Prawda, jest ten dysonans między naturą a nami,
ubranymi mało naturalnie, ale jak napisałaś, nasza
dusza wciąż jest bliska naturze, powiedzmy tych
bardziej wrażliwych. Pozdrawiam serdecznie.

Idziemy z duchem mody, żeby dodać sobie urody, ale
oddalamy się od tego, co w nas
najpiękniejsze...Pozdrawiam :)

Wnętrze człowieka, dusza, potrzebuje atmosfery lasu,
wyciszenia, choćby zewnętrze podążało wraz ze
teraźniejszym życiem w nadmiar barwy, hałasu,
pośpiechu, sztucznej pogoni za pięknem. Nie da się
uciec współczesnemu człowiekowi od potrzeby więzi z
naturą, pragnienie bliskości z nią, nieskrępowanej
wolności, to pragnienie nosimy w sobie. A jednocześnie
niszcąc naturę, niszczymy siebie.
Pozdrawiam ciepło.

Człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boga.
Wyjątkowy i niepowtarzalny.

Las to dobrodziejstwo dla ciała i duszy. W nim łatwiej
się skupić, myśli zebrać. Wyciszenie sprawia, ze
zauważamy bardziej piękno natury. Czytałam z
przyjemnością i podobaniem. Ślę moc radosnych
pozdrowień i pogody ducha:)

Piękny wiersz, Marce...

Nie oszukamy natury. Natury jako przyrody w jej
pierwotnym stanie, ale też naszej własnej natury... Bo
jedno z drugim jest, tak naprawdę, nierozerwalnie
związane, czy chcemy tego, czy nie... Choć niektórzy
próbują tę więź za wszelką cenę przerwać...

Tak, dusza słucha lasu i tańczy, nawet jeśli ciału,
sercu, rozumowi wydawałoby się inaczej...

Świetny wiersz.

Pozdrawiam serdecznie, Marce :)
Bartek /bort/

tylko człowiek jest zdolny tworzyć (robić) to co
nienaturalne.
Ale sam, w środku nadal jest częścią przyrody i od
tego nie ucieknie.